Of the dead #

Of the pagodnasowee #

I just can't believe na ang relax time ko ay ang pagsusulat dito. It had been a great week for me (with so much sarcasm involved). And this is the only time where I can sit down and just stare into the computer.

Walang putik na nililinis. Walang binubuhat na gamit. Walang nangangapa sa dilim. Walang naubusan ng kung ano man.

Pasensya na sa aking mga reklamo. As much as I want to forget everything right now, malabo. And the only thing that I can do is to be brave and to face this. Sabi nila may parating pa daw na dalawang bagyo. I need to be braver or bravest pa pala.

Pero since this is the only way for me to be relaxed, I think I have to put the mood to light switch.

BUT before that let me just say this, bakit umabot na sa ganito ka-low ang mga politicians natin. I just can't help but to scream angry words at them. Why don't they just do their duties.

Why am I saying this? From what I heard, ayaw daw nilang bumili ng rubber boats kasi gastos lang daw. Pero relief are coming in from all over the world. Even ADB granted us 3 million dollars? Tama ba? Tangina. That is bullshit. When will they ever think of us.

I was telling my mom that this is the make or break situation for GMA pero she played the devil this time. Prolly, tinanggap na niya na masama siya.

Again. Why? Ganito kasi yun...

I can clearly remember the time when we were running out of food. Sunday, may mga umikot na helicopter sa lugar namin. As in malapit na malapit sa mga bahay namin sa village. It was like a black comedy na nagshu-shooting. Hindi ko ma-gets yung point na they can do their assessment kung kumusta na yung mga villages and wala man lang silang tinatapon na goods sa mga tao. Ergo, nagsasayang sila ng heli fuel versus mag-pack man lang ng simple goods at ibigay sa mga tao.

Hello. Lagpas tao ang baha in under five hours. If they're expecting us to have reserved food sa bahay, i'm sure naanod na yun ng baha. Pero hindi. Walang tumulong sa amin na galing sa gobyerno. I guess we have to accept na wala talagang kwenta ang government natin. (oh wait, I have to research nga pala kung ilan ang choppers ng Pinas. Baka kasi mali ako, but wait there's more...)

So, dumating yung time na bumaba yung tubig sa amin. Maraming na-stranded sa may Rosario, Pasig and yung isang friend ko nakakita na pala ng mga rubber boats doon. They were asking why yung mga boats papuntang Pasig lang. Ang sagot lang naman nung tinanungan is "sa may Pasig lang po kasi yung utos e."

Ganun pala yun. Pinipili pala ngayon ang tinutulungan na tao.

Hindi naman natin in-expect ito hindi ba? Nobody expected this. And with all the taxes that our government is taking from all of us, asan na? Bullshit yung sinasabi nila na naglabas na ng ganito kalaki ang gobyerno for the calamity fund. Bullshit yun.

Putanginang politics yan. Nakakainis na talaga kasi na inuuna na talaga ng mga politicians ngayon ang publicity before people. Hindi na siya ganun ka-respected na "job".

Bakit ko nasabi ito? Simple lang naman. Nung Monday morning, I had to go to Rosario, Pasig to get supplies for us like water, breakfast, and stuff and napadaan kami sa may bridge near Lifehomes. Ano ang nakita namin? Mahabang pila for the refugees. Ok? From what I heard Teodoro was there and even GMA landed there. Saan? Dun sa lugar na bumaba na yung baha? Dun sila tumutulong.

Funny thing is nasayang ang lahat ng mga rubber boats actually, they were waiting for the floods to go down then they're going to use the boats. Onganaman, kawawa naman yung mga sundalo natin. May news pa yata akong nabasa na nag-deploy daw ng mga sundalo sa mga affected areas. I saw them. Strolling. Wala man lang clean-up sa kalye. Tangina.

And three days after the aftermath, dumating yung relief goods sa may amin. Pumila ako. Sayang kasi din yun. Mahirap yung mag-commute ng mag-commute kasi nakakapagod at hindi dahil sa maarte ako. Sa bahay kasi kailangan ngang maglinis, etc. Nakakatawa kasi sa amin. Yung Mayor namin na walang kakwenta-kwenta. That's Mr. Mon Ilagan to you. Wala man lang pinadala. Due to politics. Dahil yata hindi niya kami love. And that's it. And it required for an ABS-CBN crew for our government headed by Ito Ynares to drop by our place to give us relief goods.

Hindi naman ako asshole na nagrereklamo for this. I mean I know the intention is there and I appreciate it pero yung simple reason na yung urgency ng situation yung point ko. Kung kelan na-contact na kami ng mga kamag-anak at kaibigan tsaka lang sila gagalaw. Pero and still, pumila ako kasi alam ko nasalanta ako and we can still use the relief goods and alam kong para sa amin yun.

At may dumating na artista at major factor yun. Nandun kanina si Jen Lee, Wendy of PBB, a few Goin' Bulilit kids, and yung si Janus Del Prado. Masungit na si Janus kanina pero si Wendy at si Jen todo sa ngiti. Nakuhanan ko yung dalawa ng picture pero si Jen hindi.

Ang jologs ko noh? =D

Feeling ko ang haba na ng sinulat ko pero gusto ko pa ding magsulat ng iba pa. Nung isang araw kasi na supposedly magsusulat ako, hindi ko alam kung tama ba na isulat ko yung sinulat ko sa taas. And to add the fact na dapat talaga light yung isusulat ko pero mabigat. Parang ngayon. Pero I think tama ito kasi ito yung nakita ko at ito yung na-experience ko. And to tell everyone na mali yung publicity nila (na alam na naman yata ito, fully verified lang sa aking experience.)

Pasensya na kung sinulat ko ito. I know mali ako to write anything bad right now especially with my position pero who's going to say it?

At nagkataon din na nabwisit na din naman ako kanina sa bahay so I guess mainit pa din ang ulo ko.

Ha ha ha.

--=+=--

Pero eto na, seriously, yung lighter part ng seven days. Pasok Craig David.

Again, nagpapasalamat talaga ako ng malugod sa mga taong nakaalala at nakatulong sa amin. Nakakataba ng puso ang mga messages, replies sa mga post ko, mga email, mga text, at kung anu-ano pa. Hindi niyo alam kung gaano kalaki ang naibigay niyo. Tuwing nakakabasa ako ng message ibig kong umiyak pero sabi ko sa sarili ko kung iiyak ako paano na yung luhang ilalabas ko pag namatay si Audrey? Ha? Patay na si Audrey? So, pwede na kong umiyak?

Pag nagmamadali na kayo at kailangan mo nang kunin yung mga most important things na pwedeng mong hablutin, be sure na yung wallet mo, yung susi mo, yung 60K worth na SLR, yung laptop mong mamahalin at yung Monopoly Deal na card game ang dalhin mo. Iwan mo na ang lahat. Walang factor yung isa kong sinabi pero yung Monopoly Deal nakatulong sa amin nung Sunday kasi lahat talaga ng tao kayang intindihin yung game except probably sa patay na or sa isang politiko kasi pag nanalo ka sa game baka saktan ka niya at sabihin niya sa iyo na politiko siya at dapat siya lang ang manalo sa larong Monopoly.

Pag sinabi ko out of the blue yung "e ang alam ko magkakaroon ng earthquake e." habang umiiyak yung nanay ko na lumikas na kami at malakas na yung ulan e sumunod na lang ako sa kanya. Tapos malalaman ko na sa ibang bansa pala yung earthquake. Ang hirap ng ganitong powers walang direction.

Pag nakakita ka ng janitor fish sa bahay niyo, siguradong galing Marikina yung tubig-putik baha niyo. Seryoso yan.

Pag sinabi ko na naubos lahat ng gamit namin sa bahay hindi totoo yun. Nalaman ko na basta may tubig ka, masasagip mo lahat ng mga cd, vcd, at dvd collection ko. Lahat ng mga usapang papel tulad ng libro, comics, magazine, at kung anong papel itatapon mo din yun dahil kulay brown na sila. Yung anim na HP books ko tuloy hindi ko na ma-distinguish kasi color brown lahat.

Pag nagkaroon ng trahedya sa isang mabait na subdivision tulad ng sa amin, nagtutulungan ang lahat at nagkakabati-bati ang magkakaaway. Extended yan hanggang New Year. Marami na namang magsisimba sa amin at hihinto yan once nag-start ang elections. See, politics talaga ang nagpapasama sa isang tao.

Pag tumagal pala ang putik sa isang lugar, may ibang klaseng baho siya. Basta. Mabaho siya. At the same time, nag-crecreate din yata ng deadly gas ang mixture ng tubig baha, putik, burak, at gas pag nag-seep in sa loob ng sasakyan. Magsuot ka ng gas mask pag binuksan mo siya 48 hours after ng baha.

Pag nakakita ka ng relief operation na galing sa gobyerno wag ka ng pumila. Yung haba kasi ng pinila mo, packed meal lang yung ibibigay sa iyo. Mabuti pa ang mga NGO, yung ibibigay nila, marami talaga. Pwede ka pang makakita ng artista.

Pag wala ka ng makain at ang ibinigay sa yo ay kanin at sarsarap. Be thankful. Sa simula siguradong magrereklamo ka pero kung magutom ka at wala ka ng makain, yun ang babanatan mo. Marami namang flavors yun e.

Pag nagkaroon pala ng trahedya sa isang bahay kahit gaano na yung pagod mo, tuloy ka pa din. Masakit man ang mga kasu-kasuan mo, kailangan mo pa ding ituloy. Kung hindi ka kasi gagalaw. Sino ang gagawa niyan? Si Slimer? Duh.

--=+=--

Sabi sa kin ng kaibigan kong babaeng walang ano, hehehe, kung san ko hinuhugot tong saya ko despite sa nangyari sa amin. Ang sagot ko, eto yung isa sa reason kung bakit kami nakapag-survive. Kailangan mo talagang tumawa once na nakikita mong tumataas ang baha at makita mo na halos bubong na lang ng bahay niyo. Nandun syempre yung binibilang mo na lahat ng damages pero iisipin mo pa din syempre na gamit lang yan at sabi nga sa isang intention nung nanay ko nung unang gabi namin na mapapalitan din lahat yan.

Ang pag-give up ay hindi option. In case na mangyari ito sa iyo, dapat maging matatag ka. Ipakita mo sa mga family members mo na it is not the end. Nangyayari ito and you have to face it all. And again, yung simple reason lang na, "hey! everyone's alive" is enough already.

--=+=--

Hey Jay-r, cheer up. Everything is going to be ok. Hindi man ngayon. Darating din yan.